Stan the Man
Column van Stan Al
28 mei heb ik mijn sleutels van Max bij Rick ingeleverd. 'Stan, we gaan het financieel niet redden deze oronacrisis' is wat hij een paar dagen daarvoor tegen mij en mijn vader zei. Hoe kut ik het ook vond om het horen, ik geloofde het nog niet. Allerlei onbeantwoorde vragen omtrent een eventuele doorstart, zorgde bij mij nog voor een beetje hoop. In tegenstelling tot senior Al die er voor de failliet verklaring al een hard hoofd in had.
Voor het eerst in 4 maanden stonden we met de meesten weer op de baan om het faillissement van MAX te verwerken. Helaas was de squashbaan eind juni nog geen optie dus was padel het beste alternatief. geweldig om iedereen weer lekker te zien spelen.
Zodra we weer buiten mochten trainen, was het natuurlijk even zoeken naar een manier op een beetje fit te blijven. Zo hebben er een paar zich voorgenomen om wat vaker te hardlopen, in het speciaal Tim Beeldman. Ik heb bij Huub de Vreede, de personal trainer van Max een paar jaar geleden, een abonnement genomen met crossfitlessen.
Maar gelukkig was het 1 juli weer zover. Ik besefte niet echt hoeveel ik het gemist had tot ik met de familie Kries en Roel weer de eerste balletjes sloeg.
Het tweede gedeelte van vorig seizoen beloofde een heel tof seizoen te worden met vele interessante toernooien, met als vetste het WK individueel en teams in Australië. Verder dan Europa ben ik nog nooit op vakantie geweest en om met de mooiste sport van de wereld naar de andere kant van de wereld af te reizen, is dat natuurlijk een droom die uitkomt. Helaas gooide dat virus flink roet in het eten.
maar ik ben erachter gekomen dat ik het spelen van competitie met alle fanatieke Max'ers misschien wel het allerleukste vind. Na een zware pot een dikke schaal bruin fruit weg werken om het intussen te hebben over de mooiste squashgerelateerde verhalen, geeft mij de meeste voldoening.
We gaan er met zijn allen een tof nieuw squashseizoen van maken! Een nieuwe start van Max dat na meer dan 30 jaar een andere locatie heeft met een mascotte. Het felbegeerde competitieshirt met Bier brouwerij Uiltje wordt nu al met grote trots gedragen. Een ander centrum met andere banen en ander barpersoneel in combinatie met weinig toeschouwers en anderhalve meter afstand, brengt nou eenmaal wat sfeerverlies met zich mee. Maar er is een hele sterke constante gebleven, en dat zijn wij!